Gdy zamykam oczy, widzę ogień

Bejrut legł w gruzach. Po eksplozji w miejskim porcie życie toczy się dalej, ale na wierzch wychodzą zbiorowe traumy. Jak uprzątnąć zgliszcza, które skrywają coś więcej niż kamienie? Jak żyć po takiej tragedii i odzyskać nadzieję na lepszą przyszłość? Mozaikowy film ukazuje losy kilku osób próbujących ułożyć sobie życie po dramacie, jaki rozegrał się w mieście. Telefonistka Yasmin pracuje dla miejskiej infolinii ds. zapobiegania samobójstwom, syryjska uchodźczyni Ayi mieszka w garażu, a rodzina Aladdina opłakuje tragiczną stratę.

W filmie poznamy także aktywistę i malarza Selima oraz Andreę, która wierzy, że w mieście zajdą zmiany na lepsze. Tymczasem tlący się ogień wciąż utrzymuje się w portowych silosach i jest niczym przestroga. Czy nadszedł czas, żeby opuścić to miejsce?